Devrimin birinci yıldönümünde Mısır'da bulunan Socialist Worker (Sosyalist İşçi) gazetesinden Judith Orr, DSİP'in Mısır'daki kardeş örgütü Devrimci Sosyalistler'in gazetesinin editörü Muhammed ile konuştu...
Devrimci Sosyalistler, Mısır Devrimi'nde etkileri büyüklüklerinin kat be kat önüne geçen bir öneme sahipler. Onları Tahrir Meydanı'ndaki büfelerde ya da megafonla gazete satarken görebilirsiniz. Kahire civarında duvarlardaki pek çok grafitide, onların sloganları ve internet siteleri görülüyor.
Kasım ayında sokaklardaki kitlesel mücadele yeniden canlanırken, Devrimci Sosyalistler savaşımın öncü güçlerinden biri olarak görülüyorlardı. Kırmızı kasketleri, herkes tarafından biliniyordu. Üye sayıları o zamandan beri, çığ gibi büyüdü.
Aynı zamanda önde gelen üyeleri, devletin yıkılması çağrısı yaptıkları gerekçesiyle hedef alındı ve soruşturma ve ciddi cezalarla karşı karşıya kaldılar.
Şikâyet, Devrimci Sosyalistler'le dayanışmak için yapılan kitlesel bir gösterinin ardından davasından vazgeçen bir Müslüman Kardeşler üyesi tarafından ortaya kondu. Ancak devlet, Devrimci Sosyalistler'in üyelerini soruşturmaya devam etme kararı aldı.
Bütün bunların ortasında, Devrimci Sosyalistler haftalık bir gazete çıkarmaya başladılar. Devletin savurduğu tehditlerden bir hafta sonra "Devrimi kurtarmak için savaşmaya devam edeceğiz" manşetiyle merkezi bir dağıtım örgütlediler. Gazetede, Devrimci Sosyalistler'in dışında kalan aktivist gruplarından insanların destek mesajları da yer alıyordu.
Muhammed bu gazetenin editörü. Görünüşe bakılırsa aynı zamanda muhabir, yazı işleri sorumlusu ve tasarımcı olarak da çalışıyor. Gazetenin yaygın bir biçimde ve her zamankinden daha fazla sayıda sayfa içeriğiyle basılıyor olmasından gururlu.
"Gazeteyi çıkarmaya 2006 yılında başladık" diyor Muhammed: "O günden devrime kadar geçen süre boyunca 49 sayı çıkardık. Hüsnü Mübarek'in devrilmesinden bu yanaysa neredeyse bir o kadar daha (35 tane) gazete bastık. İlk başlarda bir sayfa ile başladık, sonra dört daha sonra da sekiz sayfaya çıktık. Bazen 12 sayfayı dahi gördüğümüz oldu."
"Normalde 1000–2000 arası gazete basıyoruz, bugün devrimin yıl dönümü sebebiyle 5000 sayı bastık."
Gazetede devrimden bugüne bir dizi değişim de yaşanmış, ancak Muhammed ve yoldaşları daha fazlasını başarmak istiyorlar:
"Gazetede hayattan daha fazla parça olmasını istiyoruz, sadece hâli hazırda aktivist olanlar arasından değil, öğrenciler ve işçiler arasından yeni okuyucular kazanmak istiyoruz."
"Daha fazla sayıda ve daha kısa haberler yayınlamaya, daha fazla fotoğraf kullanmaya çalışıyoruz. Okuyucularımızın, bunun onların da gazetesi olduğunu hissetmelerini ve bize her türlü yazı ve katkı göndermelerini istiyoruz."
"Geçmiş zamanlarda" diyor Muhammed, "'Sen bunu yapmalısın, şu şunu yapmalı' diyip dururduk, sanki insanların kafasını açıp fikirleri oraya boşaltabilecekmişiz gibi. Bu yöntem işe yaramıyor."
"Elitlerin bize söylemeye çalıştıkları yalanları ortaya koymak istiyoruz. Zenginler, Tahrir'in ve devrimin hayatlarını mahvettiklerini ileri sürüyorlar."
"Kahire'de Tahrir Meydanı'a arabayla 5 dakika uzaklıktaki Zamalek adlı bir bölgede bir dairenin satımı ile ilgili bir haber yaptık. Bu daire 16 milyon Mısır pounduna satılmıştı. Bu haberi gören okuyucularımız gülüp 'Hayatları hiç de mahvolmuşa benzemiyor' dediler."
Devrim başlamadan bir kaç ay önce, gazetenin uluslararası haberler köşesinde bir değişim yapıldı. Eskiden bu kısımda Filistin ve Irak Savaşı'na dair haberler bulunuyordu.
"Bunun yerine gazete daha çok Arap Dünyası'nda işçilerin ve fakirlerin vermekte oldukları mücadelelere yöneldi" diyor Muhammed.
Muhtemelen, kısa bir süre sonra kendi ülkeleri de dahil olmak üzere devrim haberleri yapacaklarını pek azı tahmin ediyordu.
"Geçen yıl bu zamanlar, 24 Ocak akşamüzeri, on yıllardır komünist olan eski bir aktiviste Tunus'ta olanların Mısır'da da olup olamayacağını sordum."
"'Hayır' dedi 'bu mümkün değil.' Saatler sonra neredeyse 30 yıldır iktidarda bulunan Mübarek'i alaşağı edecek savaşa başlayacaktık."
"Bizler herkesin, bu gazeteyi kendi gazeteleri gibi görmelerini istiyoruz."
